Op 2 december 2022 ben ik uit mijn comfortzone gegaan en een uitvaart mogen fotograferen. De overleden kende ik persoonlijk dus dit was best emotioneel, maar zei gelijk ja toen de nabestaande dit aan mij vroegen te doen. Ik vond het heel mooi en eervol omdit te fotograferen. Ik kreeg zelfs een compliment van de uitvaartverzorgende voor het “niet opvallen”. We leggen tegenwoordig alles vast op foto, geboortes, huwelijk dus waarom de uitvaart niet? Een uitvaart gaat voor de nabestaande in een roes aan hun voorbij. Door het vele verdriet kunnen ze zich amper herinneren wie er allemaal waren en hoe het was. Aan de fotograaf de taak om niet alleen het verdriet, maar vooral de troost, de band en ook de lach vast te leggen die tijdens de lezingen zeker voorbij zal komen. Ik kan van mezelf zeggen dat dit gelukt is.
De nabestaande zijn dankbaar voor de foto’s. De overlende RUST ZACHT
Was dit moeilijk? JA , Zowel emotioneel als de slechte lichtomstandigheden.
Zal ik dit vaker doen indien gevraagd? JA Dit is voor de nabestaande heel waardevol.
Jullie begrijpen dat uit privacy ik geen foto’s zal plaatsen op de website.